Zouden wij ons wel zeven dagen kunnen vermaken in deze havenstad? Valpo, zoals de Chilenen deze stad noemen, heeft geen wereldschokkende bezienswaardigheden, monumenten of andere toeristische trekpleisters. Het is de grootste overslaghaven van Chili met problemen die hiermee gepaard gaan. Een “barrio del puerto”, waar je als toerist en zelfs als local beter niet kunt lopen, wil jij je mobieltje, camera en geld ook nog tijdens de rest van de reis houden. Een stad waar het beter is om ’s avonds niet meer over straat te lopen. Een stad waar je vooral bij het busstation een “sitting duck” bent. Een stad waar er zomaar op de hoek van de straat een ramkraak plaatsvindt bij de Western Union bank. En een stad waar het op straat oppassen geblazen is om niet in vuil, glas en vooral hondenpoep te stappen.
En toch, toch hebben wij er zeven geweldige dagen gehad. Zijn wij zelfs een beetje verliefd geworden op deze stad vol met krakkemikkige, gekleurde huisjes. Ik zal je vertellen waarom.
De heuvels van Valpo
Valparaíso is omringd door heuvels. En omdat de bewoners toch ergens moeten wonen, zijn deze heuvels volgebouwd met huisjes. In alle kleuren, maten en substanties zoals hout, golfplaat, steen en met ductape 
De heuvels hebben prachtige namen zoals Cerro Bellavista, Cerro Conception en Cerro Allegre. En dan zijn er nog heel veel andere heuvels. Deze heuvels kijken uit over de haven en de Pacific. Onze conclusie is dat Valpo niet gevaarlijker is dan Amsterdam CS maar dat we de waarschuwingen van de locals om alleen de drie bovengenoemde Cerro’s te bezoeken toch wel ter harte moeten nemen. Mobieltje, camera en creditcard hebben we nog wel even nodig
Hoe ziet een bezoek aan een van de Cerro’s eruit? Je hebt de keus om met een lange stenen trap naar boven te lopen. Een leuke uitdaging met een buitentemperatuur van dertig graden! Maar je kunt ook één van de stokoude liftjes nemen. Leuk om te ervaren hoe dit kleine houten bakje al hortend en stotend meer dan vijfentwintig meter hoogteverschil bijna loodrecht overbrugd.
Boven aangekomen ga je lopen. Lopen door een wirwar van straatjes met de gekleurde huisjes, de meest waanzinnig mooie graffiti, echte kunstwerkjes, en een overvloed aan barretjes, restaurantjes en pleintjes. Rond een uur of een ga je uitgebreid lunchen met een heerlijk koel wijntje in de schaduw. Om een uur of drie ga je op zoek naar een ijsje en slenter je langzaam de heuvel weer af. En dit kun je echt dagen doen. Het verveelt geen enkel moment.
Spaanse les
Vier maanden reizen door Zuid-Amerika kan bijna niet zonder een woordje Spaans. Een spoedcursus van drie dagen moet hiermee helpen. Bij Natalislang, hebben wij met hulp van de koffie van Starbucks en een bevlogen leraar Alejandro heel wat uurtjes gezweet op werkwoorden, verleden tijd, toekomende tijd, voorzetsels en heel veel handige woordjes voor reizigers. Het resultaat; we verstaan en lezen bijna alles. Spreken gaat nog op het niveau kleuterschool. Maar men begrijpt ons en dat is het belangrijkste.
Gedurende deze week voelden wij ons even een Valpoiaan :). Er is nog veel meer te vertellen over Valparaíso maar daarover later meer.
