Maandelijks laat ik je een foto zien die wat mij betreft een plaatsje in de spotlight verdient. Omdat de foto een bijzonder verhaal heeft, omdat ik er zelf blij van word of omdat het een stukje van onze prachtige wereld laat zien.
Toen ik bezig was de route uit te stippelen voor onze Wereldse reis 1.0, stond een ding vast. We gaan naar het hoogtepunt van het machtige Khmer rijk; Angkor in Cambodja.
Angkor Wat is de meest bekeken en bekende tempel van dit gigantische complex. En samen met honderden andere toeristen kun je de zon zien opgaan achter het complex. Schijnt prachtig te zijn. Maar ik had andere plannen.
Lara Croft
Ik ben geen gamer. Maar er is een spel wat ik machtig vond om te spelen. Tomb Raider met Lara Croft. Glimmende, blauwe edelstenen vangen zodat ik bij af niet meer opnieuw hoefde te beginnen, ’s nachts wakker liggen hoe ik die waterval moest beklimmen en genieten van de virtuele landschappen. Look a like Angelina Jolie had het geluk om de spannende avonturen van Lara na te mogen spelen. Onder andere in de Ta Prohm tempel.
Groot en harig
Dus toen ik in de Lonely Planet las dat je de zonsopgang ook kan meemaken in de Ta Prohm tempel én dat er op dat tijdstip (5.00 uur) niet veel mensen zijn die dit doen, werd dat het plan.
Om 4.30 uur in de morgen stapten we in de tuk-tuk, op naar Ta Prohm. En inderdaad toen we daar aankwamen waren wij de enige bezoekers. Uitgerust met een zaklantaarn liepen we in het pikkedonker via een lange toegangsweg naar de tempel. Maar wij waren niet alleen…5 paar gele ogen lichtten op in het schijnsel van de zaklantaarn.
Een groepje honden slaapt ’s nachts in en om de tempel. Groot, zwart en boosaardig. Dat was mijn overtuiging. Ik zag de krantenkoppen al; naïeve Nederlanders aangevallen door een roedel honden. Langzaam trokken wij ons terug met de roedel sluipend achter ons aan. Oh wat was ik blij toen er nog vier andere bezoekers kwamen aanlopen. Met z’n allen gingen we voor poging twee. Zwaaiend met zaklampen en lawaai makend, liepen we op de honden af. En toen zag ik ze. Vijf schattige, kwispelende kleine harige hondjes…ok dan 
Ta Prohm
Met z’n zessen hebben we van 5.00 uur tot 7.30 uur in alle rust Ta Prohm ontdekt. De geluiden van de jungle, de opkomende zon en het langzaam zichtbaar worden van de tempelcontouren. Wat een geweldige ervaring. Plotseling stond ik voor de bekende met bomen overwoekerende tempel. Een plaatje. Het overtrof mijn verwachtingen. En de tempel heeft nog veel meer prachtige hoekjes, gangetjes en uitzichten. Al met al staat deze tempel voor mij met stip op nummer 1!
