Wekelijks laat ik je een foto zien die wat mij betreft een plaatsje in de spotlight verdient. Omdat de foto een bijzonder verhaal heeft, omdat ik er zelf blij van word of omdat het een stukje van onze prachtige wereld laat zien.
Het stadje Bariloche is de eerste kennismaking met Argentinië. Via een prachtige route vanuit Chili door de Andes, komen we aan in winderig Bariloche. Opvallend die wind. Er is in de afgelopen weken een paar momenten geweest waarop de wind is gaan liggen maar meestal waait ie hard en afhankelijk waar we zitten ook nog koud.
Tsja Bariloche. Veel mensen vinden het op een typisch Zwitsers dorpje lijken. Zelf vind ik dat wel wat meevallen. Bariloche heeft vier grote trekpleisters; chocolade, kaasfondue, de meren en de bergen. Ik ben meer een dropmens. Ik kan dan ook heel goed weerstand bieden aan al het chocolade. Kaasfondue is dan wel weer mijn ding. Helaas zou ik dan alleen moeten dineren, want de de mr. kan niet eens de kaasgeur verdragen.
Maar dit terzijde, het gaat natuurlijk over de foto. Het prachtige merengebied van Bariloche is goed te zien. Met de skilift van Cerro Campanario zijn we naar boven gegaan. Je kunt het ook lopend doen, een stevige klim van een half uur. Wij waren er aan het einde van de middag. Op dat moment redelijk rustig met bezoekers. Een prachtig 360-graden uitzicht op de omgeving van Bariloche was de beloning.
Prachtige foto en wat een avonturen weer. Ik kan me voorstellen dat jullie mistig Nederland helemaal niet missen. Blijf vooral genieten en andere mensen besmetten met je reisvirus en nieuwsgierigheid.
Ik wens jullie een prachtig en avontuurlijk 2017!